کد مطلب:122434 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:286
پاسخ به مغیره
اما تو ای مغیرة بن شعبه! یگانه دشمن خدا، تارك كتاب خدا و تكذیب كننده ی رسول الله هستی. مردان پارسا به زنای تو گواهی داده اند؛ پس سنگسار كردن تو واجب است. اما با حرفهای باطل و مغلطه كردن حكم حق را از تو دفع كردند. ولی خداوند برای تو عذاب دردناك آخرت و رسوایی دو جهان را خواسته و عذاب آخرت خوار كننده تر از هر چیز است.
این تو بودی كه مادرم فاطمه، دختر پیامبر را چنان زدی كه خون از وی جاری شد و نوزادی را كه در شكمش بود سقط كرد. با این عمل پیامبر (ص) را رد می كردی و با او مخالفت می ورزیدی و حرمت او را هتك می كردی، زیرا پیامبر درباره ی فاطمه فرموده بود: ای فاطمه! تو سیده ی زنان بهشتی.
به خدا سوگند ای مغیره پایان راه تو به آتش است و تو فراهم كننده ی وزر و وبال برای خود هستی. هر چه گفتی به ضرر توست. به كدام یك از این سه چیز علی را بد می گویی؟ آیا در نسب او نقصانی است؟ یا از رسول الله دور بوده است؟ یا در اسلام به كارهای زشت شهره بوده؟ یا در قضاوت ستم كرده؟ یا به دنیا رغبت نموده؟ اگر اینها را بگویی همانا دروغ گفته ای و مردم تو را تكذیب می كنند.
آیا براستی گمان می كنی علی عثمان را كشته؟ به خدا سوگند علی پرهیزكارتر و منزهتر از كسی است كه او را در این مورد ملامت می كند. به جانم قسم اگر علی عثمان را مظلوم می كشت به خدا سوگند تو در این مورد ساكت و بی تفاوت نبودی. چرا در زندگی او به او كمك نكردی و چرا بعد از كشته شدن وی تعصب نورزیدی؟ (جنازه ی او سه روز در كوچه ها ماند.) در طائف سكونت كرده بودی و پیرو ستمگران بودی و سنتهای جاهلیت را زنده می كردی و اسلام را از بین می بردی تا غائله ی مدینه پایان یافت.
اما اعتراض به بنی هاشم و بنی امیه ادعایی است بر معاویه. لیكن در پاسخ به سخن تو و یاران تو درباره ی سلطنتی كه آن را به دست آوردید، باید بگویم كه قبل از شما فرعون نیز چهارصد سال پادشاه مصر شده بود، در حالی كه موسی و هارون دو نبی خداوند بودند و از فرعون آنچه
[ صفحه 136]
آزار و اذیت بود چشیدند! این زمین ملك خداست كه گاه به خوبان و زمانی به بدان می دهد. خداوند فرموده: «ان ادری لعله فتنة لكم و متاع الی حین» و فرموده «اذا اردنا ان نهلك قریة امرنا مترفیها ففسقوا فیها فحق علیها القول فدمرناها تدمیرا».
سپس امام (ع) لباسهای خود را تكان داد و فرمود: «الخبیثات للخبیثین و الخبیثون للخبیثات» و قسم به خدا ای معاویه تو و اصحاب تو مصداق این آیه اید؛ «و الطیبون للطیبات» و اینها (علی و اهل بیت) از آنچه درباره ی آنها گفته می شود مبرا هستند. مغفرت پروردگار و رزق پاكیزه از آن علی بن ابی طالب و یاران و شیعیان اوست.
سپس امام جلسه را ترك كرد در حالی كه می فرمود: معاویه! نتیجه ی سوء آنچه را برپا كردی بچش و آنچه خداوند از خواری دنیا و عذاب آخرت آماده كرده به تو خواهد رسید.
معاویه به یاران خود گفت: نتیجه ی توطئه ای را كه تدارك دیدید بچشید!
ولید بن عقبه گفت: به خدا آنچه ما چشیدیم تو هم چشیدی و این جنایات دامنگیر توست.
معاویه گفت: به شما نگفتم كه نمی توانید از عهده ی او برآیید؟ پس چرا به حرف من گوش ندادید تا شما را مفتضح كرد؟
به خدا سوگند حسن از جا برنخاست مگر آنكه خانه را در چشمم تاریك كرد و از شدت ناراحتی خواستم به او حمله كنم اما دیدم در شما خیری نیست، نه امروز و نه بعد از این!
این تو بودی كه مادرم فاطمه، دختر پیامبر را چنان زدی كه خون از وی جاری شد و نوزادی را كه در شكمش بود سقط كرد. با این عمل پیامبر (ص) را رد می كردی و با او مخالفت می ورزیدی و حرمت او را هتك می كردی، زیرا پیامبر درباره ی فاطمه فرموده بود: ای فاطمه! تو سیده ی زنان بهشتی.
به خدا سوگند ای مغیره پایان راه تو به آتش است و تو فراهم كننده ی وزر و وبال برای خود هستی. هر چه گفتی به ضرر توست. به كدام یك از این سه چیز علی را بد می گویی؟ آیا در نسب او نقصانی است؟ یا از رسول الله دور بوده است؟ یا در اسلام به كارهای زشت شهره بوده؟ یا در قضاوت ستم كرده؟ یا به دنیا رغبت نموده؟ اگر اینها را بگویی همانا دروغ گفته ای و مردم تو را تكذیب می كنند.
آیا براستی گمان می كنی علی عثمان را كشته؟ به خدا سوگند علی پرهیزكارتر و منزهتر از كسی است كه او را در این مورد ملامت می كند. به جانم قسم اگر علی عثمان را مظلوم می كشت به خدا سوگند تو در این مورد ساكت و بی تفاوت نبودی. چرا در زندگی او به او كمك نكردی و چرا بعد از كشته شدن وی تعصب نورزیدی؟ (جنازه ی او سه روز در كوچه ها ماند.) در طائف سكونت كرده بودی و پیرو ستمگران بودی و سنتهای جاهلیت را زنده می كردی و اسلام را از بین می بردی تا غائله ی مدینه پایان یافت.
اما اعتراض به بنی هاشم و بنی امیه ادعایی است بر معاویه. لیكن در پاسخ به سخن تو و یاران تو درباره ی سلطنتی كه آن را به دست آوردید، باید بگویم كه قبل از شما فرعون نیز چهارصد سال پادشاه مصر شده بود، در حالی كه موسی و هارون دو نبی خداوند بودند و از فرعون آنچه
[ صفحه 136]
آزار و اذیت بود چشیدند! این زمین ملك خداست كه گاه به خوبان و زمانی به بدان می دهد. خداوند فرموده: «ان ادری لعله فتنة لكم و متاع الی حین» و فرموده «اذا اردنا ان نهلك قریة امرنا مترفیها ففسقوا فیها فحق علیها القول فدمرناها تدمیرا».
سپس امام (ع) لباسهای خود را تكان داد و فرمود: «الخبیثات للخبیثین و الخبیثون للخبیثات» و قسم به خدا ای معاویه تو و اصحاب تو مصداق این آیه اید؛ «و الطیبون للطیبات» و اینها (علی و اهل بیت) از آنچه درباره ی آنها گفته می شود مبرا هستند. مغفرت پروردگار و رزق پاكیزه از آن علی بن ابی طالب و یاران و شیعیان اوست.
سپس امام جلسه را ترك كرد در حالی كه می فرمود: معاویه! نتیجه ی سوء آنچه را برپا كردی بچش و آنچه خداوند از خواری دنیا و عذاب آخرت آماده كرده به تو خواهد رسید.
معاویه به یاران خود گفت: نتیجه ی توطئه ای را كه تدارك دیدید بچشید!
ولید بن عقبه گفت: به خدا آنچه ما چشیدیم تو هم چشیدی و این جنایات دامنگیر توست.
معاویه گفت: به شما نگفتم كه نمی توانید از عهده ی او برآیید؟ پس چرا به حرف من گوش ندادید تا شما را مفتضح كرد؟
به خدا سوگند حسن از جا برنخاست مگر آنكه خانه را در چشمم تاریك كرد و از شدت ناراحتی خواستم به او حمله كنم اما دیدم در شما خیری نیست، نه امروز و نه بعد از این!